اکنون نوبت به مرسدس AMG R50 رسیده است. موتور وسط، پیشرفته و با درب های گالوینگ. نشان ستاره سه پر بار دیگر بر روی یک اتومبیل موتور وسط قرار گرفته اما به نظر می‌رسد این بار نیز هیئت مدیره محافظه کار بنز تمایلی به تولید انبوه آن نداشته باشند.

به گزارش اخبار خودرو ، اگر بخواهید خیلی سریع اولین خودروی موتور وسط دنیا را نام ببرید احتمالا پورشه ۵۵۰ اسپایدر که بین سال های ۱۹۵۳ تا ۱۹۵۶ تولید می‌شد را به ذهن می‌رسد. انتخاب خوبی است اما در اشتباه هستید. مرسدس بنز خودروی کمتر شناخته شده ۱۵۰H را دو دهه قبل از پورشه تولید کرده بود.

مرسدس در اصل ۱۵۰H را برای رقابت در مسابقات دویچلند تریال توسعه داده و تعداد ۲۵ نسخه کوپه از آنها را تولید کرد که البته هیچکدام از آتش جنگ جهانی دوم جان سالم به در نبردند. بعدها دو نمونه رودستر از این خودرو با تزیینات لوکس تر و قابلیت های جاده ای بیشتر در نمایشگاه برلین در ۱۹۳۴ به نمایش درآمد. گزارش ها در این خصوص مبهم است اما گفته میشود در نهایت ۵ دستگاه رودستر کامل شد که دوتای آن فروخته و فقط یک نمونه اکنون در دست می‌باشد.

پس از آن دایملر بنز مدت ها با ایده ساخت اتومبیل مسابقه ای موتور عقب درگیر بود اما این تفکر در نهایت خروجی های زیادی به همراه نداشت.

سه دهه بعد از ۱۵۰H مرسدس بنز با کانسپت غیرمعمول C111 که از درب های گالوینگ و موتور چرخشی وانکل در عقب سود می‌برد در نمایشگاه فرانکفورت ۱۹۶۹ حاضر شد. اما این پروژه نیز در سال ۱۹۷۱ به دلیل نگرانی های حاصل از بدنه فایبرگلاس این خودرو و مصرف بالای موتور وانکل به بایگانی سپرده شد.

مرسدس بنز در نمایشگاه فرانکفورت ۱۹۹۱ از کانسپت C112 رونمایی کرد. یک خودروی اسپرت موتور عقب، با بهره گیری از فناوری های روز آن دوره که پاسخ اشتوتگارتی ها به موج ابرخودروهای در حال تولد در آن زمان از جمله جاگوار XJ220، بوگانی EB110 و حتی خودروی کمتر شناخته شده سیزتا مورودر V16T بود. C112 به یک موتور ۶ لیتری V12 با قدرت ۴۰۸ اسب بخار مجهز و از انواع فناوری های پیشرفته از جمله تعلیق فعال، چرخ های عقب فرمان پذیر، قطعات آئرودینامیک فعال، کروز کنترل راداری و البته درب های گالوینگ برخوردار بود. اما به هرحال پروژه تولید آن نیز قربانی تغییرات مدیریتی مرسدس در اوایل دهه ۹۰ گردید.

اکنون نوبت به مرسدس AMG R50 رسیده است. موتور وسط، پیشرفته و با درب های گالوینگ. نشان ستاره سه پر بار دیگر بر روی یک اتومبیل موتور وسط قرار گرفته اما به نظر می‌رسد این بار نیز هیئت مدیره محافظه کار بنز تمایلی به تولید انبوه آن نداشته باشند. حتی اگر با ساخت آن موافقت شود باز هم رقبای سرسخت و گران قیمتی انتظار آن را می‌کشند. پاگانی هوراسیو که برای هر دستگاهش فاکتور ۷ رقمی برای خریدار صادر می‌شود. یا لامبورگینی که برای هرکدام از ۴۰ دستگاه سنتناریو رقمی بیش از ۲ میلیون دلار در نظر گرفته است. و از همه مهمتر آستون مارتین که در حال حاضر ۳۵۰ سفارش برای AM-RB100 دریافت کرده و صحبت از ۹۹ الی ۱۵۰ سفارش دیگر برای تولید نسخه های جاده ای این ابرخودرو می‌کند که هر دستگاه آن ۳٫۲ میلیون دلار قیمت دارد.

آیا مرسدس بنز این بار نیز فرصت را از دست می‌دهد و R50 مانند C111 و C112 فقط زینت بخش نمایشگاه ها خواهد بود؟ یا اینکه بالاخره یکی از پیشرو ترین و به روز ترین خودروسازان جهان دست به ساخت یک ابرخودرو جاده ای همه چیز تمام خواهد زد؟